Czy istnieje różnica pomiędzy wiarą ,a oświeceniem ?
Wszyscy ludzie na Ziemi,nawet materialiści ,w coś wierzą .Mimo to niewielu jet oświeconych.
Ten,kto wierzy ,ledwie się przyznaje,ale ten,który się oświecił ,ten wibruje i czuje.
Pierwszy zależny jest od elementów zewnętrznych,w których umieszcza przedmioty jego wiary,drugi jest wolny od zewnętrznych wpływów,ponieważ w jego intymności jest wystarczająco dużo światła,więc może z odwagą przezwycięzyć próby do których został wezwany.
Z tego powodu szczerzy spirytyści muszą zrozumieć,że nie wystarczy wierzyć w zjawiska lub w prawdy wynikające z komunikacji ze światem duchowym.Aby obowiązki zostały całkowicie spełnione podstawą jest wysiłek,miłość do pracy,spokój w próbach życiowych,ofiarowanie siebie samego ,aby w pełni zrozumieć przykład Jezusa Chrystusa,poszukiwanie Jego boskiego światła do wykonania wszystkich dzieł na tym świecie.
Co powiedzieć o tych,którzy propagują dobrobyt i opiekę społeczną za pomocą procesów mechanicznych,bez udziału duchowego oświecenia jednostki?
Mężowie stanu i przywódcy tłumów,którzy starają się działać w tym kierunku,w niedługim czasie wpadną w rozczarowanie własnych utopii politycznych i społecznych.
Harmonia świata nie będzie przychodzić przez dekrety ,które charakteryzują się przemijającym działaniem.
Czy nie widzicie mechanizmów ludzkiego prawa,które modyfikuje się codziennie?
Czy systemy rządowe nie znikają ,aby dać początek innym ,które następnie będą musiałay zostać odnowione z upływem czasu?
Podczas waszej planetarnej ewolucji zaobserwowaliście rozczarowanie wielu utopistów- takiej właśnie natury,którzy marzyli o nieograniczonej równości stworzenia,bez zrozumienia,że otrzymując takie same prawa do pracy i gratyfikacji- przed Bogiem,istoty ludzkie w działaniach wobec siebie są głęboko nierównomierne,w inteligencji,cnocie,zrozumieniu i moralności.
Człowiek ,który staje się oświeconym jest pełen harmonii wobec siebie.
A więc ,aby społeczność dokonała takiego postępu,niezbędnym dla wszystkich jest zrozumienie świętego obowiązku samooświecenia.
Jak należy zrozumieć pracę oczyszczania w środowisku ziemskim ?
Oczyszczanie na Ziemi jest nadal lilią wyrastającą za błota goryczy i namiętności,
Wszystkie wcielone duchy muszą uświadomić sobie ,że na planecie są w imadle potężnego depuryacyjnego kucia,które niezbędne jest do pięlęgnacji kwiatu intymnego oświecenia-poprzez cierpienie w kręgu rodziny lub społeczności.Zwiększając dyscyplinę wobec siebie oraz tolerancję wobec innych ,każdy znajdzie się w apostolacie edukacyjnym ,w którym największym beneficjantem będzie wasz duch.
Jak rozpocząć pracę oświecania własnej duszy?
Ten idiwidualny wysiłek musi się zacząć od autopoznania , a pełną dyscypliną -zwracającą uwagę na egoistyczne i niskie uczucia,w ciszy i milczeniu ,dewastując własne pasje.
W tym przypadku nie możemy nic zrobić bez wiedzy zdobytej przez inne dusze,które poprzedzone walkami na Ziemi,ze swoimi uświęcającymi doświadczeniami, są jak czysta woda pocieszenia i nadziei,którą możemy wypić czerpiąc z kart wspomnień lub świadectw cierpień,których doznali na Ziemi.
Wiedza dla nas jest przyjazną bramą,która doprowadzi nas do najczystszego rozumowania,ponieważ w reformie naszej intymności niezbędmym jest cios naszych własnych doświadczeń,poczucie modelowania naszego wewnętrznego sanktuarium ,w sakralnym oswiecaniu życia.
Czy ,aby przyśpieszyć wysiłek oświecenia,ludzkość potrzebować będzie religijnych inowacji?
Wszelka inowacja jest niezbędna,ponieaż lekcja Pana Jezusa nie została jeszcze zrozumiana.
Chrystianizacja ludzkich dusz nie wykracza nawet poza pierwszy etap.
Kilka stuleci przed Jezusem na płaszczyźnie duchowej ,poprzez usta proroków i filozofów,istoty
z ziemskiego świata napominano do poznania samego siebie.
Ewangelia jest wewnętrznym światłem tego budynku.Jednak do tej pory ziemskie stworzenia pracowały nad samopoznaniem poprzez cierpienie,dlatego też zbiorowa ewangelizacja duszy -już w nowej erze,w której zapanuje zgoda i braterstwo,efektywna będzie dopiero w trzecim tysiącleciu.
To prawda,że planeta ma już wyrobione wyizolowane przejawy prawdziwej ewangelizacji,w których z rzadkością spotyka się prawdę,ale są one pocieszające i oświacające.
Te nie prawdziwe wyrażenia należy powiązać z najwyższą realizacją wyrzeczenia w świetle wciąż niewiedzy i niegodziwości świata.
Ci nieznani apostołowie są ,,solą Ziemi,,a ich boski wysiłek będzie respektowany przez nadchodzące pokolenia-jako żywy symbol duchowego oświecenia z Jezusem Chrystusem ,błogosławieni w Jego królestwie,ci,którzy wytrwają do końca.
Gdzie zlokalizować pochodzenie dewiacji ludzkiego rozumu?
Przyczyną tej nierównowagi jest dezercja kapłaństwa ,w różnych kościołach,które opierały się na koncepcjach chrześcijaństwa.Ukrywanie prawdy stosowanao dla własnych interesów ekonomicznych dewiacyjnych wystawców.
Sektom religijnym udało się zniekształcić wiarę,działając przez absolutny brak współpracy z rozumem -w nieskończonych podbojach życia.
Czy istnieją inne źródła wiedzy na temat oświecenia istoty ludzkiej,oprócz ustanowionej przez boskie nauki Ewangelii?
Świat jest pełen elementów edukacyjnych,głównie pod względem teorii uszlachetniających człowieka, jego życia, pracy oraz edyfikacji charakteru.
Jednak traktując duchowe oświecenie nie istnieje inne źródło poza przykładem Jezusa i Jego Ewangelii Prawdy i Życia.
Sami filozofowie,którzy byli mówcami jeszcze przed Nim,byli tylko wysłannikami Jego dobroci i mądrości,,,weszli,, w ciała,aby przygotować Jego świetliste przyjście na świat ciemności.
Jest to powód dla ,którego Jezus jest ostatecznością i niepowtarzalnością dla zasiania światła i prawdy w każdym człowieku.
Czy istnieje różnica pomiędzy indoktrynowaniem spirytyzmu ,a ewnagelizacją?
Tak,pomiędzy dwoma jest duża różnica.Aby idoktrynować wytarczy wiedza intelektualna postulatów spirytyzmu,aby ewangelizować potrzebne jest światło miłości w głębi ducha.
W pierwszej wystarczy zdobywanie wiedzy ,w drugiej należy wibrować i być w Chrystusie.
Z tych powodów indoktrynator często jest tylko kanałem nauk,a szczery ewangelizator będzie zawsze zbiorem prawdy,zawsze zdolnym ,aby służyć innym,bez pozbawiania się własnego bogactwa duchowego.
Czy spirytyści powinni praktykować tylko duchową miłość ,czy również materialną?
Podstawową dewizą kodyfikacji Allana Kardeca to postulat ,,Bez miłosierdzia nie ma zbawienia,,ta formuła jest dość ekspresyjna,po to,abyśmy zatracili się w drobnych rozważaniach.
Każda służba bezintereownej miłości jest podparta boskim wsparciem -w dziele braterstwa i uniwersalnego odkupienia.
Jest ważnym,aby zrozumieć,że szczery spirytysta,oświecony przez Ewangelię,szukał zrozumienia w edukacyjnych aspektach postulatów doktrynalnych,uznając,że praca we współczesnym świecie polegać powinna na wewnętrznym oświeceniu-poprawiając wartości serca i świadomości.
W ramach tych imperatów dopuszczalne jest wzbogacenie planów edukacyjnych ewnagelizacją,tak ,aby stworzyć było można mentalność spirytystyczno-chrześcijańską - z myślą o przyszłości.
Nie możemy nie doceniać materialnej miłości,która czyni ewangeliczny spirytyzm pocieszającym dobrem wszystkich nieszczęśliwych.Również nie możemy zapomnieć ,że sekciarskie religie-charytatywnie na całym świecie wznosiły materialne budynki :świątynie,azyle,sierocińce i monumenty.
Mimo to prawie wszystkie ich prace odbiegają od cnót,w świetle zapomnianego autooświecenia wcielonych duchów.
Kościół Rzynskokatolicki jest typowym tego przykładem.
Kościół pan znacznej fortuny,zbudował wiele namacalnych dzieł- z pomocą społeczną,dziś jest tylko kamieniem,ponieważ w swej wystawności,współczesny człowiek przeżywa najbardziej bolesne rozczarowania.
Dzieła materialnej miłości docierają do boskiego aspektu tylko,kiedy rozważa się uduchowienie człowieka odnawiające wartości intymne,wtenczas zreformowana w Jezusie Chrystusie ludzka istota ,przekształci społeczeństwo ,w prawdziwy chrześcijański dom , będący schronieniem dla wszystkich cierpiących.
Wynika z tego,że służba szczerej chrześciajńskiej świadomości ,stanowić będzie ostateczną budowlą.Zrozumienie złożoności i ogromności pracy wychowawczej,za ,którą my jesteśmy odpowiedzialni -za wykonanie każdej realizacji człowieka,w zmaganiach każdego dnia ,w wysublimowanym zadaniu budowania miłości oraz poszukiwania prawdy.
Fragmenty z ksiżąki ,,O Consoladror,, psychografia Chico Xavier ,Duch Emmanuel .
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz