Aby doszło do aktywacji tak ciężkiej choroby jak nowotwór,człowiek musi stać się emocjnalnie uwięziony ,do tego stopnia, że emocje stają się obsesją zdominowaną przez ego-sentymenty.
Kiedy nie działamy według swoich uczuć,następuje głęboki wewnętrzny niepokój,to generuje ego-sentymenty ,które są bardzo szkodliwe dla ciała fizycznego. Lęk,złość,nienawiść,smutek,zazdrość,wyrzuty sumienia itp,to one prowadzą do dysharmonii ciała.
Z punktu widzenia duchowego,życie fizyczne jest tylko,krótką chwilą prawdziwego życia,a śmierć nie jest końcem,ani czymś złym,jest tylko przejściem do drugiego mniej ograniczonego istnienia.Choroba jest pomocą,jest instrumentem w kierunku zwiększenia poziomu zrozumienia miłości i mądrości.
Doświadczając życia na ziemi zmiany ,które doświadcza duch są najcenniejszymi rzeczami, one nigdy się nie gubią,można je zabrać wszędzie.
Duch Isaias
Nerki to główne narządy ,które tworzą układ moczowy.Metafizycznie nerki reprezentują fizyczne odniesienie do doświadczeń afektywnych poprzez relacje interpersonalne,które głównie obejmują partnerów i innnych członków rodziny.
Miłość ustanawia więzi,które jednoczą ludzi,tym samym umożliwiając im wspólne życie w którym ustanawia się świadome postrzeganie uczucia miłości.
Największym odniesieniem miłości (w ciele materialnym) nie są nerki,a dokładnie grasica,która znajduje się w centrum klatki piersiowej.Grasica odpowiada rodzajowi ,,kolebki duszy,,
W centralnej części klatki piersiowej znajduje się najgłębsza treść naszego głębokiego ja,a szczególnie miłości.Kiedy nawiązujemy do siebie ,to zwykle wskazujemy palcem w miejsce grasicy.
Ten gest pokazuje,że ten region ciała stanowi swego rodzaju odniesienie do samego siebie.
Metafizyczne odniesienie nerek w aspekcie miłości odnosi się do tego,że miłość odpowiedzialna jest za nawiązywanie więzi emocjonalnych,łączy ludzi,aby dzielili wspólne życie.
Sposób w jaki ludzie odnoszą się we wspólnocie partnerskiej reguluje funkcję nerek.
Świadomość wszechświata obejmuje tylko małą część naszej istoty.Im większe bogactwo
samopoznania,tym więcej dusza ujawnia swojego potencjału w świecie zewnętrznym.Jest to proces za pomocą ,którego światłość ducha jest sumą odkryć nabywaną poprzez reinkarnacyjne doświadczenia życiowe.
Miłość pozwala na poszerzenie horyzontów precepcji własnej istoty ,na zwiększenie światłości duchowej.Aby stało się to stopniowo,koniecznym jest ,aby nie opierać się własnym uczuciom,a otworzyć się na życie do bliskich,bez utraty integralności.Opieranie się miłości sprawia,że człowiek staje się ograniczony,skrajnie racjonalny ,kompromitując wewnętrzny postęp.
Kto potrafi miłować ten żyje dużo lepiej,wszystko wtedy w życiu ma szczególne znaczenie.
Obecność umiłowanej osoby w życiu wzmaga przyjemne odczucia ,dla tego miłość promuje tych,którzy kochają.
Wewnętrzny psychiczny świat jest decydującym dla afektywnego szczęścia dla tego może przyczynić się do dobrego funkcjonaowania nerek lub złego, w skrajnych przypadkach dochodzi do modelowania procesów nowotworowych.
Trudności w relacjach
Za każdym problemem z nerkami kryje się osoba z ogromnymi trudnościami w nawiązaniu więzi emocjonalnych.
Nie pozbycie się szkodliwych zawartości z poprzednich współegzyctencji (partnerskich) szkodzi obecnej relacji generując problemy natury emocjonalnej ,które również będą rzutować w przyszłych relacjach.
Proces somatyczny może uaktywnić się,kiedy osoba przechodzi przez złą fazę swojego życia emocjonalnego.
Właśnie wtedy wewnętrzne konflikty powstające w związku, rozwijają swą dużą część istnienia.
W niektórych przypadkach obecne okoliczności w życiu nie usprawiedliwiają emocjonalnego wstrząsu,ponieważ problem tkwi w podświadomości.Osoba widzi od zewnątrz to co istnieje w niej samej ,co rozwija manię prześladowań lub lęk przed cierpieniem z powodu w miłości.
Głównym celem konfliktów i zaburzeń miłosnych jest sposób w którym osoby odnoszą się wobec siebie.
Uzależnienie jednej osoby od drugiej,potrzeba wsparcia należy do głównych problemów afektywnych.
Niektóre osoby pokazują coś przeciwnego,przyjmują pozycję obojętności lub lekceważenia wobec niezadowolenia innych,niektórzy są nawet niewzruszeni lub samowystarczalni,ale w rzeczywistości są głęboko sfrustrowani oczekując związku pełnego uczuć.
Ten ,który jest uzależniony od drugiej osoby,staje się zależnym towarzyszem ,po to by czuć się dobrze.
Ponadto porusza się,aby żyć wokół związku,ukształtowując się zgodnie z wzorami i kryteriami ,które podobają się drugiemu,dusząc cechy ,które są jego własnością.
Dlatego wszystkie nieprzyjemne fakty życia afektywnego wywołują głębokie emocjonalne wstrząsy.
Aby uniknąć,by życie było ,,kłębkiem,,związku afektywnego ,aby osoba nie uzależniała się od opini innych-przekazując im władzę ,uszczęśliwiając i promując poczucie ich
własnej wartości,chory potrzebuje zdystansowania.
Odłączyć się i uwolnić od drugiej osoby oraz okazywać sobie szacunek i uwagę.
Zachowaj swoje wewnętrzne wartości i rozpoznaj ukryte potencjały własnego ja.
To sprawi,że dana osoba będzie miała lepsze warunki do radzenia sobie z rozbieżnościami
związku,a nie z zamieszaniem w domu.
A jeśli związek nie bylby trwały na przykład poprzez rozpad.albo śmierć ukochanego(ej) ,osoba ta bedzie miała konieczność do przetrwania w szoku o takim wlaśnie charakterze.
Koniec związku może doprowadzić do depresji ,a nawet prowadzić do uzależnień.
Fundament sam w sobie jest niezwykle ważny .Potrzeba ,aby osoba nie wynagradzała swoich wewnętrznych luk,nie prezentowała somatyzacji tego emocjonalnego obrazu wpływającego na funkcję nerek,nie uzależniała się od innych.
Innym czynnikem,który powoduje konflikty w związku,jest próba narzucenia zasad współżycia oraz bycia krytycznym do osoby z tego samego środowiska.
Tacy ludzie nie są w stanie zaakceptować potrzeb drugiego i zachować harmonię w związku :brak im elastyczności w pojmowaniu indywidualności innych.Są wymagający i chcą narzucać warunki miłości.
Ta postawa generuje szereg konfliktów w związku ,utrudniajac przepływ uczuć..Koniecznym jest udoskonalenie sposobu ,jak odnosić się do własnych konfliktów emocjonalnych.
Kiedy uczucie nie będzie płynąć naturalnie ,będzie tlumione przez przywiązanie się do osby lub stłumi przez emocjonalne wstrząsy.Miłość może zamienić się w nienawiść.Można powiedzieć,że niektóre osoby nienawidzą ponieważ oddały za dużo miłości.
Nienawiść prowokuje bunt,mobilizując agresywne siły do przemocy.Zdominowana przez nienawiść osoba całkowicie ulega transformacji.Życie napełnia się kolejnymi klęskami przeciwko prawdziwymi lub wymyślonymi wrogami.
Każda zagmatwana sytuacja jest wskaźnikiem problemów,które stawiają osobę w pogotowiu.
Żyje ona w ciągłym starciu z innymi lub z własnymi myślami,w przeciwieństwie do swoich tęsknot.
Kto nienawidzi staje się surowy i złośliwy.Gardzi ludźmi wokół siebie,sprawiając,że jego pycha,zazdrość,a nawet okrucieństwo staje się wyrażnie widoczne.
Instynkt okrucieństwa powstaje u tego,kto kultywuje nienawiść ,,w swoim sercu,,Pod panowaniem wrogich impulsów,osoba nie zauważa,że jego działanie nie tylko dociera do innych,ale także szkodzi sobie,
Największym pokrzywdzonym jest ten ,który to praktykuje.Wydaje się mu,że jego ciosy skierowane są na innych,ale z biegiem czasu zrozumie,że fakt spustoszenia do którego doprowadził nic jak pogorszył integralność i uniemożliwił mu wewnętrzny postęp,doprowadzając się do choroby.
Złe gesty powodują wstrząs wzajemnego szczęścia.
Krytyka,obrażanie,oczernianie,oskarżanie,kłamanie,zastraszanie, karanie lub nawec przemoc fizyczna pogarszają więzy uczuciowe,mogąc nawet spowodować
odchylenia osobowości i buntu.We wspólnych chwilach współistnienia znajdą się chwile kiedy należeć będzie wymagania,stanowczości i determinacji,ale nie należy być niegrzecznym,ani tracić czułości i uległości.
Najczęstszym źródłem choroby nerek jest pycha.
Zasadniczo pycha reprezentuje pauze w rozowoju ducha,uniemożliwiając harmonijną integrację z osobami dzielacymi z nimi życie.
Pycha jest bardzo szkodliwa,ponieważ uniemożliwia wzmocnienie całości , przez co osłabia jednostkę.
Istnieje czynnik organiczny nerek,kóry odpowiada rzeczywistości w życiu afektywnym.
Kiedy jedna z nerek musi zostać usunięta ,druga rozwija się,aby nadrobić jej brak.
Wytarczy tylko 1/3 funkcjonującej nerki w celu utrzymania przy życiu człowieka.
A więc osoba z jedną nerką może żyć.
W tym czasie jeśli w naszym życiu będziemy sami,nie mając nikogo ,aby kochać i do kogo się odnieść,nie oznacza,że wszystko jest skończone.Pojedyńczy okres może być bardzo produktywny w wewnętrznej reformie,poprawiając kryteria w relacjach afektywnych.
Psychologia duchowa.
