Podczas ,gdy mnożą się nowe paradygmaty odnoszące się do człowieka jako istoty duchowej, w wielu miejscach pojawiają się wartościowe terapie , jako alternatywne obszary dążące do uwolnienia cierpień,udręk,strachu i braku równowagi wszelkiego rodzaju.
Szczęściem jest,że wszystkie ludzkie udręki na celu mają doprowadzenie do tego ,by człowiek stał się integralną istotą przekraczającą granice i działania ,które odradzają się z duchowej przeszłości, stając się sposobnością ,by głębiej zbadać przyczynę leżącą u podstaw bytu-podróżnika niezliczonych cielesnych egzystencji wobec,których on sam zobowiązał się przed swoim sumieniem i kosmiczną świadomością.
Dopóki nie zidentyfikuje się przyczyny i nie zda sobie z tego sprawy biorąc pod uwagę powinność, zadośćuczynienia miłością i czynieniu dobra,czynniki zakłócające lub degeneracja (tak trudna do przezwyciężenia ) pozostaną w ludzkiej istocie.
Prawdziwe uzdrowienie następuje tylko od wewnątrz do zewnątrz ,z intymnej głębi ducha do ciała fizycznego.
Uzdrowienie zaczyna się ,gdy chory pokocha siebie,a następnie bliźniego.
Proces rekuperacji ma swój bieg od momentu,kiedy świadoma istota uwolni się od prymitywnych namiętności, wznosząc umysł i serce pielęgnujące szlachetne ideały ,jednocześnie samodoskonaląc się.
Nawet w zakresie tradycyjnych akademickich metod organicznego,psychicznego lub emocjonalnego leczenie będzie podatne na nawrót ,jeśli nie ma głębokiej zmiany w mentalnych nawykach i zachowaniach ,pozostając bez obrony immunologicznej.
Psychoneuroimmunologia pokazuje,że zdrowie każdej istoty znajduje się w okolicy własnych myśli i tego ,co wobec siebie czyni.
Tak więc,uzdrowienie jest głębokim procesem integracji osoby z wyższym planem życia.
Uzdrowienie zawsze pochodzi od Boga, Bóg to miłość,która to niezbędna jest w mechanizmie zdrowia.
Miłość zawsze otwarta jest na współodczuwanie.Nie można współodczuwać zapominając o braterstwie.
A więc ,aby uzdrawiać lub być uzdrowionym potrzeba szczerego pragnienia dobra dla bliźniego.
Braterstwo obejmuje wszystkie istoty czujące , w tym naturę , w jej różnych przejawach .
W tym zakresie uczuć potrzeba będzie integracji z organizmem bez utraty jego indywidualności.
Uzdrawiać to inaczej uczestniczyć w podwyższonym poczuciu zrozumieniu słabości bliźniego.
Współodczuwanie wyrażać musi się jako tolerancja ,która nie piętnuje i nie ugniata ran.
Uzdrawiać to tolerować wszystko i wszystkich,zmierzając ku spokojowi.
Spokój wynika z równowagi pomiędzy rozumowaniem a uczuciem,pomiędzy tym ,co się robi i jak się robi-zawsze edyfikując.
Aby to osiągnąć,koniecznie należy się modlić.
Uzdrawianie polega zatem na zanurzeniu się w oceanie modlitwy z której pochodzi inspiracja i odwaga do kontynuowania z wysiłkiem duchowy rozwój.
Prawdziwe uzdrowienie jest wynikiem wyższej decyzji znalezienia się w równoważącej lokalizacji,która rządzi wszechświatem.
Brak choroby lub lęku nie zawsze oznaczać będzie ,że jest się zdrowym, równowaga charakteryzować będzie się zaufaniem i mobilizacją do pokonywania przeszkód,uwalniając istotę ludzką od prymitywizmu ,który wciąż ją opóźnia, ranami i znamionami nieszczęśliwych reinkarnacji.
Uzdrawiać to wyzwolić się od niższego ego i sprzymierzyć się z głębokim duchowym JA -prawowitą rzeczywistością.
Ilekroć Jezus uzdrawiał ,kolejno otaczał chorego falami miłości.
Wiedząc o wieczności ducha,który potrzebuje nowych i ciągłych podróży cielesnych ,aby się oświecić, uzdrowionemu zalecał;
,,Oto wyzdrowiałeś. Nie grzesz już więcej, aby ci się coś gorszego nie przydarzyło,,
Ew.Św.Jana 5,14
Wiadomość od Ducha Joana de Angelis otrzymana za pomocą psychografi przez medium
Divaldo Franco w centrum spirytystycznym ,,Camino de Redencion,, w Salvador,Bahia,Brazylia.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz